Het WK 2014 in Brazilië zou voor Spanje de ultieme kans zijn om hun ongekende heerschappij in het internationale voetbal voort te zetten. Na het winnen van drie opeenvolgende grote toernooien – het EK 2008, het WK 2010 en het EK 2012 – werd La Roja gezien als de grote favoriet om opnieuw wereldkampioen te worden. Onder leiding van bondscoach Vicente del Bosque had Spanje een elftal vol wereldsterren, met ervaren spelers zoals Xavi, Andrés Iniesta en Iker Casillas, die allemaal al deel hadden uitgemaakt van de gloriedagen.
Het nieuwe WK 2014-tenue, ontworpen door Adidas, symboliseerde deze status van een heersende kampioen. Met een opvallend rood design en gouden accenten straalde het shirt de elegantie en klasse uit die Spanje in de voorgaande jaren had getoond. De gouden details stonden voor hun wereldtitel uit 2010, een herinnering aan de iconische overwinning in Zuid-Afrika. Fans en spelers droegen het shirt met trots, in de hoop dat het opnieuw zou bijdragen aan een triomftocht.
Echter, in plaats van een nieuwe triomf werd het WK 2014 een dramatisch keerpunt voor Spanje. In een schokkende wending van gebeurtenissen werd het team al in de groepsfase uitgeschakeld, na zware nederlagen tegen Nederland en Chili. Wat een verlengstuk van hun dominante periode had moeten worden, veranderde in een pijnlijk afscheid van een gouden generatie. Het WK 2014-shirt, ooit een symbool van kracht, werd uiteindelijk het herkenningspunt van een dramatisch verval.
In deze blog duiken we dieper in het design en de betekenis van het shirt, de gebeurtenissen van het toernooi en hoe dit specifieke tenue onbedoeld het einde van een tijdperk symboliseerde voor het Spaanse nationale team.
1. Het Design van het WK 2014-tenue
Het WK 2014-tenue van Spanje werd ontworpen door Adidas en bracht enkele opvallende veranderingen met zich mee in vergelijking met eerdere edities. Waar Spanje traditioneel speelde in een rood shirt met blauwe broek, koos Adidas dit keer voor een volledig rood tenue, inclusief rode broek en rode sokken. Deze keuze was bedoeld om een gedurfde, uniforme uitstraling te creëren die de status van titelverdediger benadrukte.
Kleuren en Symboliek
De primaire kleur van het tenue was diep rood, een symbool van passie, kracht en de vurige speelstijl van La Roja. Wat dit shirt extra bijzonder maakte, waren de gouden accenten op de schouders, de Adidas-strepen en het Spaanse wapen op de borst. Deze gouden details verwezen naar de glorieuze WK-overwinning van 2010 en onderstreepten Spanje’s positie als regerend wereldkampioen.
Op het midden van de borst stond het officiële WK-winnaarsbadge van de FIFA, een exclusief embleem dat alleen door de regerend wereldkampioen gedragen mocht worden. Dit maakte het shirt niet alleen iconisch, maar gaf het ook extra prestige. De gouden tinten gaven het tenue een koninklijke uitstraling, passend bij een team dat de wereld had veroverd met zijn tiki-taka voetbal.
Materiaal en Innovatie
Net als andere Adidas-tenues uit die periode werd het Spaanse shirt vervaardigd met Adizero-technologie, een lichtgewicht stof die de spelers optimaal comfort en bewegingsvrijheid bood. Dit was een belangrijke verbetering om de hitte en vochtigheid van het Braziliaanse klimaat het hoofd te bieden. Daarnaast zorgde de Climacool-technologie ervoor dat zweet sneller werd afgevoerd, waardoor de spelers koel bleven tijdens intensieve wedstrijden.
Het Embleem en de Details
Het Spaanse wapen, dat traditioneel op het linkerdeel van de borst prijkt, was in deze editie volledig goudkleurig, een subtiele maar krachtige verwijzing naar de triomf van 2010. Boven het embleem prijkte een enkele ster – een symbool voor hun eerste en enige wereldtitel.
Aan de binnenkant van de kraag stond de inspirerende leus “Campeones del Mundo 2010”, een herinnering aan hun historische overwinning in Zuid-Afrika. Dit gaf het shirt een extra laag van trots en motivatie voor de spelers die het droegen.
Reacties op het Ontwerp
Bij de lancering waren de meningen over het nieuwe ontwerp verdeeld. Sommigen prezen de gedurfde all-red look als een moderne en elegante interpretatie van het klassieke Spaanse tenue. Anderen waren minder enthousiast en misten de kenmerkende blauwe broek, die altijd een belangrijk onderdeel van Spanje’s iconische tenues was geweest.
Ondanks de gemengde reacties was er één ding zeker: dit shirt droeg de last van enorme verwachtingen. Het was bedoeld als een symbool van voortzetting van Spanje’s dominantie op het wereldtoneel. Maar zoals later zou blijken, zou dit shirt eerder geassocieerd worden met het einde van een tijdperk dan met een nieuwe triomf.
2. De Groepsfase: Een Onverwachte Instorting
Toen Spanje als titelverdediger aan het WK 2014 begon, waren de verwachtingen torenhoog. Na een dominante periode van zes jaar, met overwinningen op het EK 2008, WK 2010 en EK 2012, werd La Roja opnieuw gezien als een van de favorieten. Echter, wat een glorieuze verdediging van hun wereldtitel moest worden, eindigde in een nachtmerrie. Spanje beleefde een groepsfase die zijn dynastie abrupt tot stilstand bracht en het WK 2014-tenue veranderde van een symbool van kracht in een herinnering aan ondergang.
Nederland – Spanje: De 5-1 Vernedering
De openingswedstrijd van Spanje in Groep B was meteen een herhaling van de WK-finale van 2010: een confrontatie met Nederland. Veel fans zagen dit duel als een kans voor Spanje om opnieuw zijn dominantie te tonen en direct een sterke indruk te maken. In de eerste helft leek alles nog volgens plan te verlopen. Xabi Alonso bracht Spanje op voorsprong met een benutte penalty, en La Roja leek controle te hebben.
Maar vlak voor rust sloeg het noodlot toe. Robin van Persie’s sensationele “duikvluchtkopbal”, waarmee hij de stand op 1-1 bracht, bleek het kantelpunt van de wedstrijd én van Spanje’s toernooi. In de tweede helft stortte Spanje volledig in. De Nederlandse aanval, geleid door Arjen Robben, Van Persie en Wesley Sneijder, sneed keer op keer door de Spaanse defensie. Doelman Iker Casillas, normaal een rots in de branding, had een dramatische wedstrijd met een reeks blunders die Nederland hielpen om met 5-1 te winnen.
De beelden van de verslagen Spaanse spelers in hun felrode shirts, met de gouden accenten die ooit triomf betekenden, symboliseerden nu machteloosheid. Het contrast met de glorie van 2010 kon niet groter zijn.
Chili – Spanje: De Knock-out in Groep B
Na de vernedering tegen Nederland moest Spanje tegen Chili winnen om nog kans te maken op de volgende ronde. Maar de Chilenen, bekend om hun energieke en agressieve speelstijl, roken bloed. Vanaf de eerste minuut zetten ze Spanje onder druk, en La Roja had geen antwoord. Eduardo Vargas en Charles Aránguiz bezegelden met hun doelpunten een 2-0 overwinning, waardoor Spanje na slechts twee wedstrijden uitgeschakeld was.
Dit was het moment waarop de val van Spanje definitief werd. Het shirt dat was ontworpen om de heerschappij van La Roja te onderstrepen, werd nu een symbool van het einde van een tijdperk. De gouden accenten op het tenue, ooit een teken van wereldkampioenen, leken plotseling misplaatst op een team dat zijn magie volledig had verloren.
Australië – Spanje: Een Troosteloze Afsluiting
Met de uitschakeling al een feit, restte er nog één wedstrijd tegen Australië. Spanje wist met 3-0 te winnen dankzij doelpunten van David Villa, Fernando Torres en Juan Mata, maar de overwinning voelde leeg. De wedstrijd had geen invloed meer op het toernooi en diende slechts als een zwakke poging om de eer te redden.
Bij het laatste fluitsignaal besefte iedereen: het tijdperk van het dominante Spanje was voorbij. Spelers als Xavi, Xabi Alonso en Iker Casillas droegen hun Spanje-shirt voor de laatste keer op een WK.
Van Glorie naar Ontgoocheling
Wat begon als een toernooi met hoop op titelverdediging, eindigde in een van de grootste teleurstellingen in de WK-geschiedenis. Spanje, de heersers van het wereldvoetbal, verliet Brazilië met gebogen hoofden en een vernietigde reputatie. Het WK 2014-tenue werd een herinnering aan een dynastie die abrupt ten onder ging – een bewijs dat in het voetbal, hoe machtig een team ook is, niets voor altijd duurt.
3. Wat Ging Er Mis? De Neergang van een Dynastie
Het Spaanse nationale elftal begon het WK 2014 als regerend wereld- én Europees kampioen. De gouden generatie, onder leiding van spelers als Xavi, Iniesta, Casillas en Ramos, had het internationale voetbal zes jaar lang gedomineerd. Toch viel het team in Brazilië op dramatische wijze uit elkaar. Wat ging er precies mis? Welke factoren droegen bij aan de ondergang van een van de meest succesvolle elftallen in de geschiedenis van het voetbal?
1. Een Verouderd Speelstijl en Tactische Stagnatie
Spanje’s succes in de jaren daarvoor was grotendeels te danken aan hun kenmerkende tiki-taka-speelstijl, een strategie die draaide om korte passes, balbezit en geduld. Onder Vicente del Bosque had deze aanpak vruchten afgeworpen, maar tegen 2014 begonnen tegenstanders manieren te vinden om tiki-taka effectief te ontregelen.
Hoge druk van tegenstanders: Nederland en Chili pasten een agressieve pressing toe, waardoor Spanje moeite had om hun gebruikelijke ritme te vinden.
Gebrek aan snelheid in de opbouw: Spanje’s spel was traag en voorspelbaar geworden, waardoor snelle en energieke teams als Nederland en Chili de controle over de wedstrijden overnamen.
Weinig alternatieven: Toen bleek dat tiki-taka niet werkte, had Spanje geen plan B. In tegenstelling tot eerdere toernooien, waarin het team zich kon aanpassen, bleef het vasthouden aan een tactiek die niet meer effectief was.
2. Vermoeidheid en Verzadiging binnen de Selectie
Een ander cruciaal probleem was de fysieke en mentale vermoeidheid van de kernspelers. Veel van Spanje’s sterspelers speelden jarenlang op het hoogste niveau bij clubs als Barcelona en Real Madrid, met een overvolle kalender van nationale en internationale toernooien.
Overbelasting door jaren van succes: Spelers als Xavi en Iniesta hadden jarenlang onafgebroken op topniveau gespeeld en begonnen tekenen van slijtage te vertonen.
Gebrek aan honger: Na drie opeenvolgende toernooiwinsten (EK 2008, WK 2010, EK 2012) leek de motivatie afgenomen. Sommige spelers misten de felheid en vechtlust die nodig waren om opnieuw te winnen.
Geen vernieuwing in de selectie: Ondanks een aantal jonge talenten, zoals Koke en Diego Costa, vertrouwde Del Bosque nog steeds grotendeels op zijn oude garde. Dit zorgde ervoor dat Spanje minder dynamisch was dan jongere en hongerigere teams.
3. Defensieve Instabiliteit en Casillas’ Vormcrisis
Spanje’s defensie was een van de pijlers van hun succes in voorgaande toernooien, maar in 2014 bleek deze kwetsbaarder dan ooit.
Iker Casillas, de gevallen held: De Spaanse doelman, die in 2010 nog de held was met cruciale reddingen, had een moeilijk jaar achter de rug bij Real Madrid. Zijn onzekerheid bleek fataal tegen Nederland, waar hij twee grote fouten maakte die Spanje’s nederlaag bezegelden.
Een trage verdediging: Spelers als Gerard Piqué en Sergio Ramos waren niet op hun best, en de afwezigheid van een snelle verdediger om diepe ballen op te vangen werd Spanje fataal.
Slechte communicatie en positionering: Vooral in de wedstrijden tegen Nederland en Chili oogde de verdediging ongeorganiseerd, wat resulteerde in makkelijk weggegeven doelpunten.
4. De Mislukte Integratie van Diego Costa
Een andere gok die verkeerd uitpakte, was de keuze om Diego Costa, een Braziliaanse spits die kort voor het WK voor Spanje had gekozen, als aanvalsleider in te zetten.
Geen klik met het team: Spanje was gewend om zonder echte spits te spelen (zoals met een ‘valse 9’ op het EK 2012). Costa’s speelstijl, gebaseerd op fysieke kracht en snelle counters, paste niet bij het tiki-taka-systeem.
Publieksvijand in Brazilië: Omdat Costa de keuze had gemaakt om niet voor Brazilië uit te komen, werd hij door het Braziliaanse publiek massaal uitgefloten. Dit leek hem te beïnvloeden en hij kon zijn normale niveau niet halen.
Onvoldoende aanvoer: De Spaanse middenvelders, gewend om op technische spitsen als David Villa en Fernando Torres te spelen, konden Costa niet goed bedienen. Hierdoor bleef de aanval ongevaarlijk.
5. De Groepsindeling en Onderschatting van Tegenstanders
Tot slot speelde ook de loting en Spanje’s eigen houding een rol in de uitschakeling.
Een loodzware groep: Nederland en Chili waren geen makkelijke tegenstanders, en Spanje had wellicht een soepelere start nodig gehad om in het toernooi te groeien.
Onderschatting van Nederland en Chili: Spanje had Nederland in 2010 verslagen en had Chili eerder verslagen op het WK 2010 en Confederations Cup 2013. Dit gaf een vals gevoel van zekerheid, terwijl beide landen zich tactisch hadden aangepast.
Te weinig voorbereiding op de hitte en omstandigheden in Brazilië: Terwijl andere teams zoals Duitsland en Nederland zich specifiek hadden voorbereid op de hitte en hoge luchtvochtigheid, leek Spanje fysiek niet optimaal klaar te zijn voor de zware omstandigheden.
Het Einde van een Tijdperk
Wat begon als een toernooi waarin Spanje zijn status als voetbalsupermacht wilde bevestigen, eindigde in een historische afgang. De ondergang van La Roja in 2014 was geen toeval, maar het resultaat van tactische stagnatie, fysieke vermoeidheid, verkeerde selectiekeuzes en een gebrek aan aanpassingsvermogen.
Dit WK betekende het einde van Spanje’s gouden tijdperk. Na de uitschakeling kondigden verschillende sleutelspelers, waaronder Xavi en Xabi Alonso, hun afscheid van het nationale team aan. Spanje moest opnieuw beginnen, met een nieuwe generatie en een nieuwe speelstijl. Het WK 2014-tenue, ooit bedoeld om een dynastie voort te zetten, werd uiteindelijk het symbool van een glorieuze maar vergankelijke heerschappij.
4. Het Shirt als Symbool van Verandering
Het WK 2014-tenue van Spanje zou oorspronkelijk een voortzetting van hun succesvolle erfgoed moeten symboliseren. Na drie opeenvolgende toernooiwinsten – EK 2008, WK 2010 en EK 2012 – was het Spanje thuisshirt bedoeld als een nieuwe strijduitrusting voor het team dat nog steeds als een van de beste ter wereld werd beschouwd. Maar zoals de geschiedenis heeft aangetoond, werd het uiteindelijk een teken van verandering en een pijnlijk keerpunt voor La Roja.
Een Onverwachte Transformatie
Het Spanje thuisshirt van 2014 week af van de gebruikelijke tradities. Waar Spanje meestal koos voor een combinatie van rood met blauwe of witte accenten, werd dit tenue volledig rood met gouden details. Het moest de glorie en dominantie van het team onderstrepen, maar werd later geassocieerd met de ondergang van een tijdperk.
De kleurkeuze als teken van heerschappij: Het volledig rode tenue straalde kracht en superioriteit uit, een duidelijke verwijzing naar hun dominantie in het wereldvoetbal.
Gouden details als eerbetoon aan de wereldtitel: Het goud stond symbool voor Spanje’s status als regerend wereldkampioen en de verwachting dat ze hun titel konden verdedigen.
De psychologische impact van het tenue: Wat bedoeld was als een motiverende uitstraling, werd al snel een ongemakkelijke herinnering aan een team dat niet meer op zijn best was.
Het Shirt en de Afscheidsgolf van een Generatie
Na de dramatische uitschakeling in de groepsfase kondigden enkele van Spanje’s grootste iconen hun afscheid aan bij het nationale team.
Xavi en Xabi Alonso speelden hun laatste WK-wedstrijd in het 2014-tenue en verlieten daarna het nationale elftal.
Iker Casillas, de aanvoerder en legendarische doelman, verloor zijn onbetwiste status na een reeks fouten. Zijn tragische optreden tegen Nederland was een van de meest gedenkwaardige momenten van Spanje’s neergang.
David Villa, de topscorer van Spanje in WK-historie, droeg dit tenue tijdens zijn laatste internationale toernooi en scoorde nog één keer tegen Australië.
Het Spanje thuisshirt werd zo een symbool van een tijdperk dat ten einde kwam. Spelers die jarenlang het team naar de top hadden geleid, namen afscheid en maakten plaats voor een nieuwe generatie.
Een Nieuw Begin: Van Falen naar Vernieuwing
Hoewel het WK 2014-tenue uiteindelijk een herinnering werd aan een pijnlijk toernooi, markeerde het ook de overgang naar een nieuwe fase voor Spanje. De dramatische ondergang dwong de Spaanse voetbalbond en coaches om kritisch te kijken naar hun aanpak en selectiebeleid.
Een nieuwe generatie stond op: Jonge spelers als Koke, Isco en Thiago Alcântara begonnen een prominentere rol te krijgen in het team.
Een andere speelstijl werd geïntroduceerd: Spanje begon geleidelijk afstand te nemen van pure tiki-taka en zocht naar een meer dynamische en directe speelwijze.
Coaching-verandering: Uiteindelijk leidde de uitschakeling tot herzieningen binnen de staf en een nieuwe richting voor het Spaanse nationale elftal.
Het Spanje thuisshirt van 2014 werd dus niet alleen een herinnering aan het einde van een gouden generatie, maar ook het startpunt van een nieuw tijdperk voor La Roja. Wat eerst werd gezien als een symbool van falen, kreeg later een andere betekenis: het was het tenue dat Spanje dwong om zich opnieuw uit te vinden en een frisse weg in te slaan in het internationale voetbal.
5. De Nasleep: Hoe Spanje Zich Probeerde te Herpakken
Na de dramatische uitschakeling in de groepsfase van het WK 2014 stond Spanje voor een cruciale periode van bezinning en wederopbouw. De dominantie die La Roja jarenlang had uitgeoefend op het wereldvoetbal was plots verdwenen, en het team moest zichzelf opnieuw uitvinden. In deze nasleep volgden tactische veranderingen, personele wisselingen en een zoektocht naar een nieuw succesmodel.
Het Einde van een Gouden Generatie
Het WK 2014 markeerde het definitieve afscheid van enkele Spaanse voetbaliconen. Spelers die jarenlang de kern van het team hadden gevormd, zagen in dat hun tijd op het hoogste niveau voorbij was.
Xavi Hernández en Xabi Alonso, de architecten van het Spaanse tiki-taka, kondigden na het toernooi hun internationale afscheid aan. Hun afwezigheid betekende het einde van het vertrouwde middenveld dat Spanje jarenlang had gedomineerd.
David Villa, Spanje’s all-time topscorer op dat moment, speelde zijn laatste toernooi voor La Roja en nam emotioneel afscheid.
Iker Casillas, de legendarische doelman, verloor zijn basisplaats na een teleurstellend toernooi en raakte geleidelijk uit beeld bij het nationale elftal.
Deze leegloop dwong bondscoach Vicente del Bosque en later zijn opvolgers om een nieuwe generatie spelers te integreren en de speelstijl te moderniseren.
Een Struikelende Heropbouw (2014-2016)
Na het WK 2014 probeerde Spanje snel de draad weer op te pakken, maar de wederopbouw verliep moeizaam.
EK 2016: Een nieuwe teleurstelling
Spanje wist zich zonder al te veel moeite te kwalificeren voor het EK 2016 in Frankrijk, maar het team miste de flair en controle van voorgaande jaren. In de groepsfase leek het nog de oude vorm terug te vinden, maar in de achtste finale volgde een pijnlijke 2-0 nederlaag tegen Italië. De uitschakeling bevestigde dat Spanje nog niet klaar was om weer op het hoogste niveau mee te doen.
Vicente del Bosque neemt afscheid
Na het EK besloot Del Bosque, de coach die Spanje naar wereldgoud had geleid, zijn functie neer te leggen. Zijn vertrek was een symbolisch einde van het tijdperk dat in 2008 begon met de eerste Europese titel.
Een Nieuwe Generatie en een Nieuwe Stijl (2016-2018)
Met Del Bosque’s vertrek moest Spanje een nieuw pad inslaan. De Spaanse bond koos voor Julen Lopetegui, een coach die ervaring had met de jeugdelftallen van Spanje en bekend stond om zijn moderne kijk op voetbal. Onder zijn leiding begon Spanje een nieuwe weg in te slaan:
Integratie van jong talent: Spelers als Isco, Koke, Marco Asensio en Thiago Alcântara kregen een steeds prominentere rol in het elftal.
Een meer flexibele speelstijl: Hoewel het balbezitspel behouden bleef, zocht Spanje naar snellere combinaties en meer variatie in de aanval.
Sterke WK-kwalificatie: Spanje presteerde uitstekend in de kwalificatie voor het WK 2018, met dominante overwinningen op Italië en andere tegenstanders.
Het leek erop dat Spanje op de weg terug was, maar net voor het WK 2018 volgde opnieuw een crisis: Lopetegui werd vlak voor het toernooi ontslagen nadat bekend werd dat hij na het WK coach van Real Madrid zou worden. De onrust zorgde ervoor dat Spanje opnieuw een teleurstellend WK beleefde, waarin het al in de achtste finale werd uitgeschakeld door Rusland.
Van Strubbelingen naar Nieuw Succes (2018-2021)
Na het WK 2018 zette Spanje een volgende stap in de heropbouw. Onder leiding van Luis Enrique vond La Roja langzaamaan een nieuw ritme.
Een dynamischer spelconcept: Spanje bleef trouw aan balbezit, maar Luis Enrique voegde snelheid en intensiteit toe aan het spel.
Nieuwe leiders op het veld: Spelers als Sergio Ramos en Jordi Alba hielpen jonge talenten zoals Pedri, Ferran Torres en Dani Olmo om hun stempel te drukken op het nationale team.
EK 2020 en de halve finale: Spanje bereikte de halve finale van het EK 2020 (gespeeld in 2021 vanwege COVID-19) en liet zien dat het weer kon concurreren met de beste teams ter wereld.
Conclusie: Spanje’s Nieuwe Hoofdstuk
De nasleep van het WK 2014 was pijnlijk en vol uitdagingen, maar het luidde ook een periode van transformatie in. Spanje moest afscheid nemen van legendes, teleurstellingen verwerken en een nieuwe generatie opbouwen. Hoewel de successen van 2008-2012 nog niet geëvenaard zijn, heeft La Roja inmiddels laten zien dat het weer een team in opbouw is, met een mix van ervaring en jong talent. De lessen van 2014 hebben Spanje uiteindelijk sterker gemaakt en klaargestoomd voor een nieuwe toekomst op het wereldtoneel.
6. Conclusie
Het WK 2014-tenue van Spanje staat symbool voor een keerpunt in de geschiedenis van La Roja. Waar eerdere shirts de glorie en dominantie van een gouden generatie vertegenwoordigden, werd dit tenue onbedoeld het icoon van een pijnlijk einde aan een tijdperk. Spanje begon het toernooi als titelverdediger en een van de grote favorieten, maar verliet Brazilië al na de groepsfase, overweldigd door tactische stagnatie, fysieke vermoeidheid en de opkomst van nieuwe uitdagers.
Het Spanje thuisshirt van 2014, met zijn opvallend rode ontwerp en gouden accenten, was bedoeld om de heerschappij van La Roja voort te zetten. In plaats daarvan werd het de visuele herinnering aan een generatie die zijn hoogtepunt had bereikt en langzaam plaats moest maken voor vernieuwing. De nederlagen tegen Nederland en Chili toonden aan dat het team kwetsbaarder was geworden, terwijl de speelstijl die ooit onverslaanbaar leek, plots achterhaald leek in het steeds snellere internationale voetbal.
Toch betekende het einde van een tijdperk niet het einde van Spanje als voetbalsupermacht. De nasleep van het toernooi luidde een periode van wederopbouw in, waarin jonge talenten zoals Isco, Koke en later Pedri en Gavi geleidelijk de fakkel overnamen. Na enkele moeizame jaren vond Spanje onder Luis Enrique een nieuwe identiteit en bewees het op toernooien zoals het EK 2020 en de Nations League dat het nog steeds kon concurreren op het hoogste niveau.
Hoewel het WK 2014-shirt misschien niet met trots wordt herinnerd door Spaanse voetbalfans, heeft het wel een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van La Roja. Het markeerde het einde van een gouden generatie en luidde een periode van zelfreflectie en verandering in. Vandaag de dag bouwt Spanje verder aan een nieuw hoofdstuk in zijn rijke voetbalgeschiedenis, met de lessen van 2014 als waardevolle herinnering aan de vergankelijkheid van succes en de noodzaak van voortdurende evolutie.